Publikacja decyzji Prezesa UOKiK nie musi służyć usunięciu skutków naruszenia

Do takiego wniosku doszedł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 kwietnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt III SK 47/14. Chodzi oczywiście o decyzje wydawane przez Prezesa UOKiK w sprawie naruszenia zbiorowych interesów konsumentów. 


Uzasadnienie jest mało rozbudowane i raczej słusznościowe:

Przeważyła jednak praktyka, zgodnie z którą funkcje prewencyjno-wychowawcze obowiązku publikacyjnego uzasadniają potraktowanie go jako instytucji odrębnej od środków usunięcia skutków naruszenia.

Wyrok dotyczył interpretacji art. 26 ust. 2 uokk, ale w wydanym chwilę później postanowieniu z dnia 23 kwietnia 2015 r. w sprawie III SK 61/14 SN potwierdził, że obejmuje ona również odpowiednie stosowanie tego przepisu w decyzjach, o których mowa w art. 27 ust. 2 uokk, uzasadniając to następująco:

Sąd Najwyższy przyjął w powołanej powyżej sprawie III SK 47/14, mając na względzie ewolucję stanowiska doktryny, a także uwzględniając przeważającą linię orzeczniczą oraz odmienności między decyzjami wydawanymi na podstawie art. 26 i 27 uokik, że odpowiednie stosowanie art. 26 ust. 2 zd. 2 uokik w decyzjach wydawanych na podstawie art. 27 uokik upoważnia organ ochrony konsumentów do nałożenia na przedsiębiorcę obowiązku publikacyjnego niezależnie od stwierdzenia potrzeby usunięcia trwających skutków naruszenia. Jak trafnie wskazano w uzasadnieniach wyroków Sądu Apelacyjnego w Warszawie oraz Sądu Okręgowego w Warszawie, rozpowszechnienie decyzji pełni funkcję wychowawczą wobec konsumentów oraz funkcję prewencyjną wobec innych przedsiębiorców (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 19 grudnia 2007 r., VI ACA 1074/07, wyrok SOKiK z 26 stycznia 2010 r., XVII AMA 62/09)

I tak się tylko zastanawiam w którym fragmencie wyroku w sprawie III SK 47/14 SN wypowiedział się na temat art. 27 uokk…

Dla przypomnienia – niespełna rok temu popełniłem długi wpis analizujący rozbieżności w orzecznictwie i doktrynie w tym zakresie.

Treść przepisów:

Art. 26. 

1. Prezes Urzędu wydaje decyzję o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe interesy konsumentów i nakazującą zaniechanie jej stosowania, jeżeli stwierdzi naruszenie zakazu określonego w art. 24.

2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić środki usunięcia trwających skutków naruszenia zbiorowych interesów konsumentów w celu zapewnienia wykonania nakazu, w szczególności zobowiązać przedsiębiorcę do złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia o treści i w formie określonej w decyzji. Może również nakazać publikację decyzji w całości lub w części na koszt przedsiębiorcy.

Art. 27. 

1. Nie wydaje się decyzji, o której mowa w art. 26, jeżeli przedsiębiorca zaprzestał stosowania praktyki, o której mowa w art. 24.

2. W przypadku określonym w ust. 1 Prezes Urzędu wydaje decyzję o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe interesy konsumentów i stwierdzającą zaniechanie jej stosowania.

3. Ciężar udowodnienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, spoczywa na przedsiębiorcy.

4. Przepis art. 26 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Ps. Dla higieny informuję, że w sprawie III SK 61/14 nie jestem bezstronny.