Jedyne od Wedla kontra Delicje Szampańskie - postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie

W tym wpisie udostępniam treść postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 6 listopada 2012 r. (sygn. akt I ACz 1640/12), oddalającego zażalenie Lotte Wedel sp. z o.o. od postanowienia Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 25 czerwca 2012 r. (sygn. akt X GCo 48/12).

W efekcie postanowienia sądu I instancji marka Jedyne od Wedla zniknęła z rynku. O sprawie pisałem w poprzednim wpisie.

Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie jest bardzo lakoniczne i niewiele mówi o sprawie (tak to już często bywa z postanowieniami w zabezpieczającym, w szczególności w II instancji). Może coś więcej będzie wynikać z postanowienia Sądu Okręgowego, o które wystąpię.

W kontekście poczynionych wcześniej rozważań zdziwienie budzi fakt, że sentencja postanowienia rzeczywiście jest taka, jak przytoczył Puls Biznesu – czyli zakaz w pkt. 1 i 3 dotyczy „dotychczas stosowanych opakowań”. Moim zdaniem nie jest to dokładne określenie żądania (art. 187 § 1 pkt 1 kpc w zw. z art. 736 § 1 kpc i w zw. z art. 13 § 2 kpc). W toku postępowania egzekucyjnego sąd nie powinien badać, jakie było dotychczasowe opakowanie – to powinno wynikać z sentencji orzeczenia.

Na pewno plusem postanowienia SA w Warszawie jest to, że nie przesądził on rozstrzygnięcia procesu głównego. Trudno się jednak z tego cieszyć w sytuacji, w której prawomocnego wyroku można się spodziewać za dobrych kilka lat...

Sygn. akt I ACz 1640/12

P O S T A N O W I E N I E

 

Dnia 6 listopada 2012 r.

 

Sąd Apelacyjny w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie następującym :   

Przewodniczący       Sędzia SA       Dorota Markiewicz

                      Sędzia SA       Przemysław Kurzawa
                      Sędzia SA      Edyta Mroczek  

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2012 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku (…) S.A. z siedzibą w W. i (…) S.A. z siedzibą w W.  

z udziałem (…) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o udzielenie zabezpieczenia 

na skutek zażalenia uczestniczki postępowania 

na postanowienie Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie

z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt X GCo 48/12 

p o s t a n a w i a :

oddalić zażalenie.

  

Sygn. akt I ACz 1640/12

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 25 czerwca 2012 r. Sąd Okręgowy:

1. udzielił zabezpieczenia poprzez:

1.    nakazanie wycofania z obrotu, na czas trwania procesu, ciastek „(…)" w dotychczas stosowanych opakowaniach wprowadzonych do obrotu przez obowiązaną (…) Sp. z o.o. w W.,

2.    zakazał obowiązanej używania nazwy „(…)" w odniesieniu do okrągłych ciastek z żółtobrązowym spodem i brązowym wierzchem zawierających centralnie umieszczoną wypukłość,

3.    zakazał obowiązanej, na czas trwania procesu, używania dotychczas stosowanych opakowań ciastek „(…)", a także opakowań do nich podobnych i innych opakowań okrągłych ciastek z żółtobrązowym spodem i brązowym wierzchem zawierających centralnie umieszczoną wypukłość podobnych do opakowań chronionych słowno-graficznymi znakami towarowymi zarejestrowanymi na rzecz wnioskodawczyni (…) S.A. w W.,

2. wyznaczył każdemu z wnioskodawców 14 - dniowy termin na wszczęcie postępowania w sprawie przeciwko (…) Sp. z o.o. w W., pod rygorem upadku zabezpieczenia.

Z uzasadnienia postanowienia wynika, że w oparciu o załączone do wniosku dokumenty m.in. umowę licencyjną, wzorniczą analizę porównawczą opakowań, badanie opinii publicznej przeprowadzone przez konsumentów, Sąd Okręgowy ustalił, że wnioskodawcy uprawdopodobnili roszczenie w stopniu pozwalającym na udzielenie zabezpieczenia oraz interes prawny w jego udzieleniu.

Wskazał, że strony do końca maja 2011 r. łączyła umowa licencyjna, w oparciu o której postanowienia, na opakowaniach ciastek „(…)”, produkowanych obecnie przez (…) (uprawnionego), umieszczono znak towarowy „(…)”, do którego uprawniony jest […] (obowiązany).  W marcu 2012 r. obowiązany wprowadził do obrotu ciastka „(…)”, których wygląd różni od „(…)” jedynie imprint na ciastkach. Opakowania obu rodzajów ciastek wykazują podobieństwo, które może wprowadzać konsumentów w błąd co do ich pochodzenia.

Sąd Okręgowy podzielił argumentację wnioskodawców, iż ciągłość naruszeń zarzucanych obowiązanej wskazuje na istnienie interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia, albowiem utrwala w świadomości konsumentów błędne przekonanie co do faktycznego pochodzenia ciasteczek biszkoptowych „(…)”, niezasadnym jest więc utrzymywanie obecnego stanu.

W zażaleniu od postanowienia obowiązana wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia przez oddalenie w całości wniosku o zabezpieczenie roszczeń, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Warszawie (dawniej Sądowi Okręgowemu Warszawa - Praga w Warszawie) do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie na rzecz obowiązanego od wnioskodawców kosztów postępowania zabezpieczającego.

Wniosła o rozpoznanie niniejszego zażalenia na rozprawie.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła:

1. naruszenie art. 730 ¹ § 1 k.p.c. z zw. z art. 3 ust. 1, art. 10 ust. 1 oraz art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r., Nr 153, poz. 1503 ze zm., dalej jako „uznk") oraz art. 296 ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej (pwp) przez przyjęcie, że roszczenia Wnioskodawców są wiarygodne oraz że Wnioskodawcy uprawdopodobnili swoje roszczenia;
2. naruszenie art. 730¹ § 1 k.p.c. przez przyjęcie, że Wnioskodawcy wykazali interes prawny w zabezpieczeniu roszczeń;
3. naruszenie art. 730¹ § 3 k.p.c. poprzez ustanowienie zabezpieczenia w sposób, który nie uwzględnia interesów Obowiązanego i nadmiernie go obciąża.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne.

W pierwszym rzędzie wskazać należy, że celem postępowania zabezpieczającego jest udzielenie tymczasowej ochrony prawnej uprawnionemu, w sytuacji spełnienia przesłanek określonych w art. 730 ¹ § 1 k.p.c. Należą do nich uprawdopodobnienie roszczenia i interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia, które wystąpić muszą łącznie. Wymóg uprawdopodobnienia nie oznacza konieczności przedstawienia dowodów i przeprowadzenia postępowania dowodowego według reguł obowiązujących w kodeksie postępowania cywilnego (art. 243 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.). Materiał pozostający w dyspozycji Sądu pozwolić ma jedynie na ustalenie okoliczności faktycznych w zakresie niezbędnym do rozstrzygnięcia wniosku. Sąd zatem ogranicza się do generalnej oceny zasadności roszczeń będących przedmiotem postępowania na płaszczyźnie uprawdopodobnienia. Z kolei przesłanka interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia, jak wynika z art. 730 ¹ § 2 k.p.c. ma miejsce nie tylko w sytuacji, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie orzeczenia, ale także wtedy, gdy brak zabezpieczenia w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie.

Nie przesądzając o zasadności powództwa należy uznać, że Sąd Okręgowy w oparciu o materiał dowodowy znajdujący się w aktach sprawy (XXVI GCo 48/12), zasadnie przyjął, że uprawniona uprawdopodobniła istnienie roszczenia (o ochronę prawa ochronnego i prawa z rejestracji wspólnotowych znaków towarowych i ich naruszania przez obowiązaną) oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia.

Wnioskodawcy (…) S.A. z siedzibą w W. i (…) S.A. z siedzibą w W. wywodzą swoje roszczenie z ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, domagając się zaniechania niedozwolonych naruszeń i usunięcia skutków niedozwolonych działań polegających na wprowadzaniu do obrotu, sprzedaży, dystrybucji i reklamie przez obowiązaną ciasteczek biszkoptowych „(…)”, sprzedawanych w opakowaniu naśladującym opakowanie produktów wnioskodawcy (…) S.A. z siedzibą w W. (których wyłącznym dystrybutorem jest wnioskodawca (…) S.A. z siedzibą w W.), oznaczonych znakiem towarowym „(…)”, oraz wnioskodawcy (…) S.A. z siedzibą w W. wywodząc swoje roszczenie z prawa własności przemysłowej domaga się zakazania naruszeń praw do wspólnotowych znaków towarowych, zarejestrowanych pod numerami (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…) (znaków słowno – graficznych, przedstawiających wizerunek opakowania „[…]”), akcentując wprowadzenie do obrotu przez obowiązaną produktu „(…)” w opakowaniu myląco podobnym do wizerunku opakowania oznaczonego znakiem towarowym „(…)”, chronionych niezależnie jako znak towarowy na rzecz wnioskodawcy (…) S.A. z siedzibą w W.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego wnioskodawcy uprawdopodobnili, iż obowiązana wprowadzając do obrotu produkty z serii ciasteczek biszkoptowych „(…)” w opakowaniach bardzo podobnych do opakowań produktów uprawnionych naruszyła prawa ochronne na wzór przemysłowy wnioskodawcy.

Już prima facie widać podobieństwo między opakowaniami tych dwóch produktów – obowiązana posłużyła się analogicznym do uprawnionej rozwiązaniem konstrukcyjnym – w opakowaniu w kształcie prostokątnym typu „otwórz – zamknij”, znajduje się plastykowe pudełko, podobieństwo jest znaczne w warstwie wizualnej co do formy i materiału oraz wymiarów, jak również kolorystyki i grafiki wierzchniej części opakowań.  

Zgodnie z art. 296 ust. 2 prawa własności przemysłowej z dnia z dnia 30 czerwca 2000 r.  naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy polega na bezprawnym używaniu w obrocie gospodarczym:

1)         znaku identycznego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do identycznych towarów;

2)         znaku identycznego lub podobnego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem towarowym zarejestrowanym;

3)         znaku identycznego lub podobnego do renomowanego znaku towarowego, zarejestrowanego w odniesieniu do jakichkolwiek towarów, jeżeli takie używanie może przynieść używającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego.

Jakkolwiek obowiązana nie posługuje się znakiem towarowym „(…)”, niemniej jednak jej nowy produkt niewątpliwie nawiązuje do powyższego znaku towarowego, poprzez „skojarzenie” hasła zamieszczonego na opakowaniu „(…)”, zatem zachodzi ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem towarowym zarejestrowanym.

W orzecznictwie i w piśmiennictwie podkreśla się, że analizując podobieństwo znaków towarowych należy uwzględniać to, iż przeciętny odbiorca towaru zazwyczaj nie analizuje szczegółowo elementów znaku, lecz odbiera znak na podstawie ogólnego wrażenia, w którym decydujące znaczenie mają główne i zbieżne elementy porównywanych oznaczeń (por. wyrok Sądu Administracyjnego z 28 lipca 2005 r.  VI SA/Wa 588/05 LEX nr 183661). Przeciętnemu konsumentowi produkt powoda kojarzyć się może z wizerunkiem delicji widniejących na opakowaniu.

Na marginesie wskazać należy, iż kwestia wykazania naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy uprawnionego będzie przedmiotem postępowania rozpoznawczego, którego domeną jest postępowanie dowodowe. Na obecnym etapie postępowania wystarczyło zaś, że wnioskodawca uprawdopodobni istnienie prawa ochronnego na znak towarowy oraz wzór przemysłowy oraz fakt ich naruszenia, co też bez wątpienia uczynił.

            Z tych względów, uwzględniając specyfikę postępowania zabezpieczającego, należało oddalić zażalenie obowiązanej spółki na podstawie art. 397 § 2 k.p.c. w związku z art. 385 k.p.c.

Informacja o powtórnym wykorzystaniu informacji publicznej:

Publikuję całość orzeczenia udostępnioną mi na indywidualny wniosek przez Sąd Apelacyjny w Warszawie.