Na początku czerwca do konsultacji społecznych trafił dokument „Wyjaśnienia w sprawie wydania decyzji zobowiązującej w sprawach praktyk ograniczających konkurencję oraz praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów”. W założeniu ma on przybliżyć przedsiębiorcy zasady wydawania takich decyzji przez Prezesa UOKiK – to ważne, bo pozwalają one uniknąć kary pieniężnej.
Projekt wyjaśnień tłumaczy przede wszystkim w jakich przypadkach nie dojdzie do wydania decyzji zobowiązującej. Pożądane byłoby doprecyzowanie przesłanek pozytywnych, które mogą przesądzić o wydaniu takiej decyzji (a nie tylko ogólne stwierdzenie o ocenie całokształtu okoliczności). Warto zauważyć, że w treści dokumentu nie pojawił się odrębny rozdział poświęcony decyzjom zobowiązującym w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów.
Zrozumiały jest postulat, że propozycja zobowiązania ze strony przedsiębiorcy powinna paść niezwłocznie po wszczęciu postępowania w sprawie naruszenia zbiorowych interesów konsumentów. Takie postępowanie zazwyczaj poprzedzone jest postępowaniem wyjaśniającym, w którym prowadzone jest postępowanie dowodowe, tak więc przedsiębiorca w chwili wszczęcia postępowania ZIK-owskiego zdaje sobie dobrze sprawę jakimi dowodami dysponuje Prezes.
Zdecydowanie najciekawszy wniosek płynący z opublikowanego dokumentu jest taki, że decyzja zobowiązująca może być wydana również w sytuacji, w której kwestionowana praktyka została zaniechana. Brzmienie art. 28 uokk (i art. 12 uokk) budzi pod tym względem wątpliwości, stąd dotychczas spotykałem się z przeciwną praktyką Urzędu. Dlatego też taka wskazówka interpretacyjna szczególnie cieszy. Dotychczas w niektórych przypadkach przedsiębiorcom czasem opłacało się kontynuować praktykę, ponieważ w przypadku jej zaniechania tracili szansę na uzyskanie decyzji zobowiązującej.
Stosowny cytat z Wyjaśnień poniżej:
W przypadku, gdy zarzucana przedsiębiorcy praktyka została zaniechana, a
tym samym zachowanie przedsiębiorcy od tego momentu nie oddziałuje negatywnie na konkurencję albo zbiorowe interesy konsumentów, zobowiązania składane przez przedsiębiorcę na podstawie art. 12 albo art. 28 ustawy powinny dotyczyć wyeliminowania trwających skutków naruszenia, jakiego dopuścił się przedsiębiorca. W tym przypadku zobowiązania powinny obejmować swym zakresem działania, których celem jest wyeliminowanie trwających skutków naruszenia.
Prezes UOKiK dalej tłumaczy, że:
W odniesieniu do praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów,
oznacza to złożenie przez przedsiębiorcę zobowiązania, którego realizacja zapewni naprawienie szkód poniesionych przez konsumentów, wyrządzonych bezprawnym działaniem przedsiębiorcy.
Nie jest to chyba wyczerpujący katalog środków – pomija np. możliwość zobowiązania się przedsiębiorcy do złożenia publicznych oświadczeń prowadzących do usunięcia skutków naruszenia .
Zastanawiające jest przy tym w jaki sposób naprawienie szkody miałoby wyglądać np. w przypadku praktyk rynkowych wprowadzających w błąd. Na przyznaniu ryczałtowego odszkodowania każdemu klientowi który zawarł umowę w danym okresie – niezależnie od faktu, czy zawarł ją w związku z nieuczciwą reklamą? Co np. w sprawach z nurtu „kocowego” (sprzedaż poza lokalem przedsiębiorstwa – więcej w poprzednich wpisach), gdzie wprowadzenie w błąd polegało na zniechęceniu do skorzystania z prawa do odstąpienia od umowy?
Prezes UOKiK wskazuje też na znajdującą odzwierciedlenie w praktyce możliwość zgłaszania przez Prezesa zastrzeżeń co do treści proponowanych zobowiązań przedsiębiorcy. Warto byłoby sprecyzować, że w takim przypadku zastrzeżenia mogą polegać również na konkretnej propozycji ze strony Urzędu, która byłaby ustalana z przedsiębiorcą. W końcu decyzja zobowiązaniowa to swoista ugoda przedsiębiorcy z Prezesem UOKiK, która Prezesowi daje szybki sukces, konsumentom możliwość szybkiego naprawienia szkody, a przedsiębiorcy – uniknięcie kary pieniężnej. Tylko budżet państwa pozostaje niepocieszony.
Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów
Art. 28. 1. Jeżeli w toku postępowania w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów zostanie uprawdopodobnione - na podstawie okoliczności sprawy, informacji zawartych w zawiadomieniu, o którym mowa w art. 100 ust. 1, lub innych informacji będących podstawą wszczęcia postępowania - że przedsiębiorca stosuje praktykę, o której mowa w art. 24, a przedsiębiorca, któremu jest zarzucane naruszenie tego przepisu, zobowiąże się do podjęcia lub zaniechania określonych działań zmierzających do zapobieżenia tym naruszeniom, Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nałożyć obowiązek wykonania tych zobowiązań.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić termin wykonania zobowiązań.
3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu nakłada na przedsiębiorcę obowiązek składania w wyznaczonym terminie informacji o stopniu realizacji zobowiązań.
4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, art. 26 i 27 oraz art. 106 ust. 1 pkt 4 nie stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 7.
5. Prezes Urzędu może, z urzędu, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy:
1) została ona wydana w oparciu o nieprawdziwe, niekompletne lub wprowadzające w błąd informacje lub dokumenty;
2) przedsiębiorca nie wykonuje zobowiązań lub obowiązków, o których mowa w ust. 1-3.
6. Prezes Urzędu może, za zgodą przedsiębiorcy, z urzędu uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy nastąpiła zmiana okoliczności, mających istotny wpływ na wydanie decyzji.
7. W przypadku uchylenia decyzji Prezes Urzędu orzeka co do istoty sprawy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz