Uchwała 7 sędziów SN przesądzi (?) o rozszerzonej skuteczności wyroku uznającego postanowienie wzorca umownego za niedozwolone

Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego we wniosku z dnia 16 lutego 2015 r. wystąpiła o podjęcie przez SN w składzie 7 sędziów uchwały w przedmiocie następującego zagadnienia prawnego wywołującego rozbieżności w wykładni prawa:

„Czy wpis uznanego za niedozwolone postanowienia wzorca umowy do rejestru, o którym mowa w art. 479(45) § 2 k.p.c., powoduje, że przewidziana w art. 479(43) k.p.c. rozszerzona skuteczność prawomocnego wyroku będącego podstawą tego wpisu stoi na przeszkodzie postępowaniu w przedmiocie kontroli postanowienia tej samej treści, zawartego w innym wzorcu umowy, stosowanym przez przedsiębiorcę, przeciwko któremu został wydany ten wyrok, bądź przez innego przedsiębiorcę?”

     "Warszawa 9471" by User:Darwinek - Own work. Licensed under CC BY-SA 3.0 via Wikimedia Commons.

Sąd uchylił zakaz zbywania tytułu Wprost ustanowiony na wniosek Romana Giertycha

Sąd Apelacyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 30 stycznia 2015 r., sygn. akt VI ACz 6255/14, zmienił postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2014 r., sygn. akt IV Co 119/14 (publ. tutaj) poprzez oddalenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia roszczenia niemajątkowego, z którym wystąpił Roman Giertych.

Prawo do obrony w postępowaniu w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów

Odmienność praktyki zarzucanej przedsiębiorcy w postępowaniu administracyjnym i uznanej następnie przez Prezesa UOKiK w decyzji za niedozwoloną uzasadnia uchylenie tej decyzji – do takiego wniosku doszedł Sąd Ochrony Konkurencji Konsumentów w wyroku z dnia 15 października 2014 r. sygn. akt XVII AmA 82/13 (wyrok i uzasadnienie).

Wysokie wymogi stawiane klientom marketów budowlanych – wyrok SN w sprawie III SK 45/13 Leroy Merlin

Z pewnym opóźnieniem opisuję bardzo ciekawe orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2014 r., dotykające takich kwestii jak:

-       wysoki poziom uważności i wiedzy klientów marketów budowlanych składających reklamację;

-       brak możliwości odwołania się do przepisu art. 17 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w sprawie dotyczącej praktyki rynkowej;

-       ustalenie niskiego poziomu wiedzy przeciętnego konsumenta nie może być przedmiotem zarzutu naruszenia prawa procesowego;

-       brak skarg ze strony konsumentów powinien być brany pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o nałożeniu kary pieniężnej i ustalaniu jej wysokości.